Friday 26 January 2007

ഒരു കഥ....2

വിറയാര്‍ന്ന കൈകള്‍കൊണ്ടയാളാ അസ്ഥിപന്‍ഞ്ജരം വാരിയെടുത്തു.....നുരുമ്പി പൊടിഞ്ഞ ആ അസ്ഥികള്‍ അടരുകളായി അയാളുടെ കൈകളില്‍ നിന്നും താഴേക്കൂര്‍ന്നു വീണു, ഒപ്പം രക്തമിരച്ചുകയറിയ അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണു നീരും,....അതിന്റെ ചൂട്‌ തന്നെ ദഹിപ്പിക്കുമെന്നയാള്‍ക്ക്‌ തോന്നി..നിലവറക്കുള്ളില്‍ നിന്നും ഒരു കടവാവല്‍ ഊഴം തെറ്റിച്ച്‌ പറന്നുപോയി,

അയാളുടെ മനസ്സ്‌ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിലേക്ക്‌ പാഞ്ഞു...അന്ന് അച്ച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും വിവാഹം, ജീവിതത്തിലൊരിക്കല്‍ മാത്രം പുതു വസ്ത്ര മുടുക്കാന്‍ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചിരുന്ന കീഴാളന്റെ ജീവിതത്തിലെ അര്‍ത്ഥ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ദിവസം, കൊടകരയിലെ പെണ്‍ വീട്ടില്‍ വച്ച്‌ അമ്മയുടെ കഴുത്തില്‍ മഞ്ഞച്ചരടു കെട്ടിയ അച്ഛന്റെയും, ബന്ധുക്കളുടെയും കൂടെ അമ്മ തമ്പ്രാക്കന്മാരുടെ ദ്ര്ഷ്ടിയില്‍ പെടാതെ ഒളിഞ്ഞും, തെളിഞ്ഞും ഊടു വഴികളിലൂടെ അച്ച്ചന്‍ വീട്ടിലേക്ക്‌ വന്നു..

മുറ്റത്തു കുഴികുത്തി കുമ്പിളില്‍ വിളമ്പിയ കഞ്ഞിയും മരച്ചീനിയും, ചമ്മന്തിയും കഴിച്ച്‌ എല്ലാവരും പുതുപ്പെണ്ണിനെയും, ചെക്കനെയും ഒറ്റക്കാക്കി സന്തോഷത്തോടെ പിരിഞ്ഞു പോയി..

വൈക്കോല്‍ മേഞ്ഞ കൂരക്കു കീഴില്‍, ചുവരില്‍ മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന ചിമ്മിനി വിളക്കിനു താഴെ ചാണകം മെഴുകിയ തറയില്‍ അച്ഛനെയും കത്തിരുന്ന അമ്മയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ കടന്നു വന്നത്‌ അച്ഛനായിരുന്നില്ല!വെളുത്തു തടിച്ച ഒരാജാനു ബാഹു.....പൂൂൂമംഗലം ആദിത്യന്‍ തമ്പ്രാന്‍,

പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ അമ്മ ഓലക്കുടിലിന്റെ വിടവിലൂടെ കണ്ടു..തമ്പ്രാന്റെ പിണിയാളുകളൂടെ കുന്ത മുനകള്‍ക്കു കീഴില്‍ കൈകള്‍ കെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന അച്ഛനെ, ബ്രാഹ്മ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ കൈകാലുകള്‍ നിവര്‍ത്താന്‍ പോലും കഴിയാതെ കിടന്ന അമ്മയെ വിട്ട്‌ അയാള്‍ പോയി..

വീണ്ടും വീണ്ടും ആ രാത്രി തന്നെ ആവര്‍ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, ഇടക്കെപ്പോഴോ തമ്പ്രാക്കന്മാരുടെ എണ്ണം കൂടാന്‍ തുടങ്ങി, അച്ഛ്ന്റെ കാത്തിരുപ്പിന്റെ ദൈര്‍ഖ്യവും....

ഇതിനിടയിലെപ്പോഴോ ഇച്ചേയിയും താനും പിറന്നു വീണു..ആദിത്യന്‍ തമ്പ്രാന്റെ മകളും കോരന്‍ കീഴാളന്റെ മകനും..? ഊരിലെ മുത്തിമാര്‍ ഇച്ചേയിയെ കളിയാക്കുമായിരുന്നു..'തറവാട്ടില്‍ വളരേണ്ട കുട്ടിയാ..' അമ്മ തിരിച്ചടിക്കും..കാരണം ഊരിലെ എല്ലാ വീടുകളിലും തറവാട്ടില്‍ വളരേണ്ട കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു,

ഇച്ചേയി വല്യ കുട്ടിയായി..അന്നിച്ചേയിക്ക്‌ 12 വയസ്സ്‌..ആദിത്യന്‍ തമ്പ്രാനാണ്‌ കല്‍പ്പിച്ചത്‌ അമ്മക്കൊപ്പം ഇച്ചേയിയും പായ വിരിക്കണമെന്ന്..ഊഴമിട്ട്‌ നിരവധി തമ്പുരാന്മാര്‍ മുറുക്കാനും, വെടിവട്ടവുമായി മുറ്റത്തു കൊളുത്തിവച്ച പന്തത്തിനു കീഴെ ഇരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു..

ഞെട്ടിത്തരിച്ച അമ്മ അന്ന് തമ്പ്രാന്റെ കാലുകളില്‍ വീണ്‌ ഒരുപാട്‌ കരഞ്ഞു...യാചിച്ചു..ഒടുവില്‍ സ്വന്തം മകളാണെനറിയിച്ചിട്ടും ആ തിരു മനസ്സ്‌ ഇളകിയില്ല 'വേ'റെന്തൊക്കെയോ ചേര്‍ത്ത്‌ തമ്പുരാന്‍ ഇത്രയും പറയുന്നത്‌ താനും കേട്ടു..."ഇവിടെത്രയോ പേര്‍ എന്റെ കൂടെ വരുന്നു പോകുന്നു...?"

ആല്‍ത്തറക്കുന്നിലെ കാവിനു പിന്നില്‍ പോക്കരു മാപ്പിളയുടെ കാള വണ്ടിയും കാത്തൊളിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മ പറഞ്ഞ കഥ.. "നീ പൊയ്കൊ, പോയി നല്ലവനാവണം...അമ്മേം ഈ നാടും എല്ലാം എല്ലാം മറന്നേക്ക്‌...."

അമ്മയുടെ വാക്കുകളിലെ തീഷ്ണതയും ഭയവും മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ അന്നാ പത്തു വയസ്സുകാരന്‍ വളര്‍ന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല; പക്ഷേ ആ കണ്ണുകളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്ന നിര്‍വ്വികാരത തന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി! എവിടെ നിന്നോ അടുത്തു വരുന്ന വടി തറയില്‍ മുട്ടുമ്പോഴുള്ള ' ദും..ദും ' എന്ന ശബ്ദം അയാളെ ചിന്തകളുടെ ലോകത്തു നിന്നുണര്‍ത്താന്‍ പാര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല.. എല്ലുകള്‍ മാത്രം ശേഷിച്ച ഒരു കൈ അയാളുടെ ബലിഷ്ടമായ ചുമലുകള്‍ക്കുമേല്‍ പതിച്ചു ....?(thutarum)

Thursday 25 January 2007

ഒരു കഥ....

പഴകി ദ്രവിച്ച പൂമങ്ങലം തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ മനസ്സില്‍ ഓര്‍മകള്‍ ഇരമ്പുകയായിരുന്നു, തെക്കു ഭാഗത്തെ ആ നാട്ടുമാവ്‌ ഇന്നും തലയെടുൂാറ്റെ നില്‍ക്കുന്നു, അതിന്റെ ചുവട്ടിലാണ്‌ അച്ചന്റെ ചേതനയറ്റ ശരീരം ഒരു കൂട്ടം മാംസ കഷ്ണങ്ങളായി ചിതറിക്കിടന്നത്‌, തമ്പുരാക്കന്മാരുടെ വാളുകള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ നിസ്സഹായനായ ഇരയെ പോലെ പ്രാണനു വേണ്ടി കെഞ്ചുന്ന അച്ഛന്റെ വിറങ്ങലിച്ച മുഖം ഇന്നും ഓര്‍മ്മകളെ മധിക്കുന്നു,

ആ മുഖം മുന്നില്‍ക്കണ്ട്‌ ഉറങ്ങാതെ കിടന്ന എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍!അധസ്ഥിതര്‍ക്ക്‌ മാറു മറക്കാനും, വഴിനടക്കാനും പോലും അനുവാദമില്ലാതിരുന്ന ആ കാലത്ത്‌ തമ്പ്യ്‌രാക്കന്മാരുടെ കാമ വെറിക്കുമുന്നില്‍ കണ്ണടക്കാന്‍ പോലും കഴിയാതെ അമ്മാക്ക്‌ പായ്‌ വിരിക്കേണ്ടി വന്നപ്പോള്‍ പുറത്ത്‌ ഊഴമിട്ട്‌ അച്ഛനും കാത്തിരിക്കുമായിരുന്നു, തമ്പുരാക്കന്മാര്‍ എല്ലാവരും പോയ ശേഷം അമ്മയുടെ അടുത്തെത്തുന്ന അച്ഛന്‍ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്‌ കരയുമായിരുന്നു, കൈയുയര്‍ത്തി ആ കണ്ണീര്‌ തുടക്കുവാന്‍ പോലും അമ്മക്ക്‌ പലപ്പോഴും കഴിയുമായിരുന്നില്ല,

ഒടുവില്‍ ഇച്ചേയിയും വലിയ കുട്ടിയായപ്പോള്‍ അമ്മക്കൊപ്പം ഇച്ചേയിയും പായ വിരിക്കണമെന്ന് തമ്പ്രാക്കന്മാര്‍ കല്‍പ്പിച്ചപ്പോള്‍ അന്നാദ്യമായി അച്ഛന്‍ പ്രതിഷേധിച്ചു, വര്‍ഷങ്ങളായി അടക്കിവച്ചിരുന്ന ക്ഷോഭം മുഴുവന്‍ പുറത്തുവിടാന്‍ ഒരു വാക്കു മാത്രമേ അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞുള്ളൂ 'പറ്റില്ല' മടങ്ങിപ്പോയ തമ്പ്രാക്കന്മാരുടെ സില്‍ബന്ധികള്‍ അന്നു രാത്രി അച്ഛനോടൊപ്പം ഇച്ചേയിയെയും പിടിച്ചുകൊണ്ടു പോയി, പിറ്റേന്ന് അച്ച്ചന്റെ ശരീരം കാണുന്നത്‌ ആ മാവിന്‍ ചുവട്ടിലാണ്‌..ഒരുകൂട്ടം മാംസക്കഷ്ണങ്ങളായി...

അച്ഛനെപ്പോലെ തങ്ങളെയും വേട്ടയാടും എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അമ്മ തമ്പുരാന്റെ പറമ്പിലെ തേങ്ങ കയറ്റാന്‍ വന്ന പോക്കര്‍ മാപ്പിളയുടെ കാളവണ്ടിയില്‍ തേങ്ങ നിറച്ച ചാക്കു കെട്ടുകള്‍ക്കടിയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച്‌ തന്നെ രക്ഷപെടുത്തുമ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന നിര്‍വികാരത ഒരായിരം വാL മുനകളായി പലപ്പോഴും ഉള്ളില്‍ ആഴ്‌ന്നിറ്റങ്ങിയിട്ടുണ്ട്‌..

വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ട യത്ര..കള്ളവണ്ടി കയറി എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ! ബോംബെയിലെ തെരുവുകളില്‍ പച്ചവെള്ളം മാത്രം കുടിച്ച്‌ നടപ്പാതയില്‍ അന്തിയുറങ്ങിയും അങ്ങനെ... സേട്ടുവിന്റെ ഹോട്ടലിന്റെ പിന്നമ്പുറത്ത്‌ എച്ചില്‍ പാത്രങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍.. ഉന്തു വണ്ടിയില്‍ പച്ചക്കറി വിറ്റ്‌.. അധോലോകത്തിന്റെ ആരുമറിയാത്ത ലോകത്ത്‌... സ്വൊരുക്കൂട്ടിയ പിഞ്ഞിയ നോട്ടുകള്‍ക്ക്‌ പകരം ഉരുവില്‍ മരുഭൂമിയിലെ മണലാരണ്യത്തിലേക്ക്‌...

കാലം മാറുന്നതോടൊപ്പം വളര്‍ന്നു വന്ന ബിസിനസ്സ്‌ സാമ്രാജ്യങ്ങളും, പെരുമയും അന്നും അച്ഛ്ന്റെ വിറങ്ങലിച്ച മുഖവും, അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലെ നിര്‍വികാരതയും തന്നെയായിരുന്നു ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ടു നയിച്ചിരുന്നത്‌.. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം പൂമങ്ങലത്തെ കൊച്ചു തമ്പ്രാന്‍ തന്റെ വിസയില്‍ കണക്കെഴുത്തുകാരനായി വരുന്നതു വരെയും നാട്ടിലേക്ക്‌ മടങ്ങുന്നതിനെക്കുറിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല..

പൂമങ്ങലം അധപ്പതിച്ചതിനെക്കുറിച്ചും, തറവാട്‌ കാടുകയറിയതിനെക്കുറിച്ചും തമ്പ്രാക്കന്മാര്‍ പലരും അഷ്ടിക്കു വകയില്ലാതെ നാടു വിട്ടതിനെക്കുറിച്ചും എല്ലാം അയാളില്‍ നിന്നറിഞ്ഞു..ഓര്‍മ്മകള്‍ വീണ്ടും വേട്ടയാടിയപ്പോഴാണ്‌ നാട്ടിലെക്ക്‌ മടങ്ങണമെന്ന ചിന്തയുണ്ടായത്‌..അച്ഛന്റെ ചോരവീണ ആ തറവാടും പറമ്പും വാങ്ങണം, ആ തറവാടിന്റെ അസ്ഥിവാരമിളക്കി അതിന്റെ മുകളില്‍ തമ്പ്രാക്കന്മാരോട്‌ "പറ്റില്ല" എന്നു പറഞ്ഞ കോരന്‍ കീഴാളന്റെ മകന്‌ ആ തറവാട്ടിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ക്കു മുകളില്‍ ഒരു അസ്ഥിത്തറ പണിയണം.. അതു മാത്രമായിരുന്നു ലക്ഷ്യം..

സ്സ്വത്തം എന്തെന്നറിയിക്കാതെ അവശേഷിച്ച തമ്പുരാന്‍ കാരണവരോട്‌ പൂമങ്ങലത്തിനായി വിലപേശുമ്പോള്‍ കണ്ണുകളില്‍ എരിഞ്ഞ പക അയാള്‍ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നില്ല.. ഒടുവില്‍ ആധാരത്തില്‍ ഒപ്പുവക്കാന്‍ നേരം കുടികിടപ്പുകാരന്‍ കോരന്റെ മകന്‍ ഗോപാലന്‍ എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നതുകണ്ട കാരണവരുടെ കൈകള്‍ വിറച്ചതും കണ്ണുകളില്‍ ഭയം നിഴലിട്ടതും ഒന്നിനും പകരമാകുമായിരുന്നില്ല...

തന്നെ തേങ്ങാക്കെട്ടുകള്‍ക്കടിയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച്‌ യാത്രയാക്കിയതിന്റെ മൂന്നാം നാള്‍ അമ്മയുടെ ജഢം തെക്കുമ്പുറം കായലില്‍ പൊന്തിയത്രെ.... ഇച്ചേയി..?

പണിക്കാര്‍ പൂമങ്ങലത്തിന്റെ അറകളോരോന്നായി പൊളിച്ചിരക്കുമ്പോള്‍ പകയെക്കാളേറെ അയാളുടെയുള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നത്‌ നഷ്ടമായ സ്നേഹത്തിന്റെയും, വാല്‍സല്യത്തിന്റെയും നിറം കെട്ട കനവുകളായിരുന്നു.....അച്ഛന്റെ ചോരയുടെ മണം അയാളുടെ നസാരന്ധ്രങ്ങളിലേക്ക്‌ അടിച്ചു കയറി.....

ഒടുവില്‍ പൂമങ്ങലത്തിന്റെ നിലവറ പൊളിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ പണിക്കാരിലൊരാള്‍ നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട്‌ ബോധമില്ലാതെ വീണു! നിലവറക്കുള്ളില്‍ ചങ്ങലയില്‍ ബന്ധിച്ച നിലയില്‍ ഒരു അസ്ഥികൂടം....അതിനെച്ചുറ്റി ഇച്ചേയി അന്നുടുത്തിരുന്ന വരയന്‍ പാവാടയും.

Wednesday 17 January 2007

വഴിതെറ്റി വന്ന ഒരു എസ്‌.എം.എസ്‌

you are well familiar with the world trade center & the date of that accident was 9-11-2001, well in quraan it hasbeen detected that there is a verse related to collapsi
ng of huge and high buildings,

interesting things is that this "ayath" is present in the 9th "soora" 11para, that sura has 2001 words and yet there is another interesting thing the ayath no: is the same as no: of storeys of WORLD TRADE CENTER 11O, believe in ALLAH, I request to kindly send it to maximum



അറിവുള്ളവര്‍ ഈ വിഷയത്തില്‍ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാല്‍ ഇതിന്റെ ഉദ്ദേശം മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു

Monday 15 January 2007

മലയാളി മൂഡ


നാട്ടുകാരുടെ കണ്ണില്‍ 'ഉണ്ണിയും പരോപകാരിയും, പ്രാദേശിക വാര്‍ത്താ ശേഖരനും, സം പ്രേക്ഷകനും, പരദൂഷണം, ഏഷണി, കുടുംബകലഹം, പാര, കമ്മീഷന്‍ ബേസ്ഡ്‌ മറുപാര, രഹസ്യങ്ങളുടെ മൊത്തവിതരണക്കാരന്‍, സര്‍വ്വോപരി ജനപ്രിയനും ആയ ഞങ്ങളുടെ ശ്രീമാന്‍ സുരേഷിന്‌ അബൂദാബിയിലേക്ക്‌ വിസ ശരിയായി...

നാട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങളെല്ലാം വലിയ വലിപ്പ ചെറുപ്പ വ്യത്യാസമില്ലാതെ താരതമ്യേന ചെറുപ്പക്കാരനും, എല്ലാ കാര്യങ്ങള്‍ക്കും ഉപകാരിയുമായ ആ മാന്യദേഹം കടല്‍ കടന്നു പോകുന്നതില്‍ അതിയായി ദുഖിച്ചു..

കുളിക്കടവിലും, സീരിയല്‍ മുറ്റത്തും സുരേഷിന്റെ അബൂദാബി യാത്ര അതിവേഗം ചര്‍ച്ചാവിഷയമായി. ഇനി ഗ്യാസുകുറ്റി തീര്‍ന്നാല്‍ ആരെടുത്തുകൊണ്ടു വരും? ഇനി ചാണകം ആരു വാരും? ഇനി ചന്തയില്‍ ആരുപോകും? ഇനി പഴഞ്ചോറാരു കഴിക്കും? തുടങ്ങിയ അന്താരാഷ്ട്ര ഗാര്‍ഹികപ്രശ്നങ്ങള്‍ പരസ്യമായി പറഞ്ഞ്‌ വേദനിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ അവരില്‍ അധികം പേരുടെയും ഉള്ളില്‍ നിറഞ്ഞ്‌ നിന്നത്‌ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം ലേഖകനെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതിലായിരുന്നു,

സുരേഷേട്ടന്റെ നാവിന്റെ സൗന്ദര്യം മേറ്റ്ല്ലാ കുറവുകളെയും സഹിക്കാനും, ക്ഷമിക്കാനും, പരസ്പരം പൊരുത്തപ്പെടാനും നാട്ടിലെ സ്ത്രീകളെയെല്ലാം നിര്‍ബന്ധിതരാക്കി എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അതിശയോക്തിയാവില്ലാ എന്ന് തോന്നുന്നവര്‍ക്ക്‌ വിശ്വസിക്കാം...

ടിയാന്‍ ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച്‌ പ്ലെയിനില്‍ കയറിയതും അബൂദാബിയില്‍ എത്തിയതും ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ചതും ഒരു സഹമലയാളീ കൂട്ടു കുടുമ്പത്തില്‍ വാസമുരപ്പിച്ചതും എല്ലാം നാട്ടിലെ പാവം പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഒടുവില്‍ അംഗീകരിക്കേണ്ടി വന്നു...

സുരേഷിന്റെ തറവാട്ടുമതിലിന്‌ അപ്പുറെയുള്ള വീട്ടില്‍ താമസിച്ചിരുന്നത്‌ ഒരു ഫിലിപ്പൈനി "അറേഞ്ച്ഡ്‌" ഫാമിലിയായിരുന്നു, സുരേഷു ചേട്ടന്റെ ഭാഷയില്‍ "ഇത്തിരി പടിത്തോം ഒത്തിരി വെളച്ചിലും"

ഒരു ദിവസം തനി നാടന്‍ മലയാളിയായി കോമ്പൗണ്ടിനുള്ളില്‍ ലുങ്കിയും മടക്കിക്കുത്തി ഉത്തരായനം വരെ കാണിച്ചുനിന്ന സുരേഷിനെ കണ്ട ഫിലിപ്പൈനി പെണ്ണിന്‌ നാണവും കോപവും ഒരുമിച്ചു വന്നുവെന്നും അവള്‍ നായകനോട്‌ മടക്കിക്കുത്തഴിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടുവെന്നും നായകന്‍ പറ്റില്ല എന്ന് തിരിച്ചടിച്ച്‌ ഒരു മാമാങ്കത്തിന്‌(മങ്ക+അങ്കം) തയ്യാറെടുത്തപ്പോഴേക്കും സഹ മുറിയനായ കെ. എസ്‌ . ആര്‍. ടി. സീ ജയന്‍ റഫറിയെപ്പോലെ ഇടക്ക്‌ ചാടിവീണതുകാരണം മരുഭൂമിയിലെ മണല്‍ ത്തരികള്‍ക്ക്‌ മലയാളത്തിലെ അനൗദ്യോഗിഗ സാഹിത്യം കേട്ട്‌ കോരിത്തരിക്കുവാനുള്ള ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ല പോലും

സംഭവം ഇത്ര്യൊക്കെ നടന്നു എങ്കിലും എല്ലാം ക്ഷമിക്കാന്‍ സുരേഷ്‌ തയ്യാറായിരുന്നു...അപ്പോഴാണ്‌ മാഡത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പാതി മുട്ടുവരെ മാത്രം എത്തുന്ന ഒരു ബര്‍മൂഡയുമിട്ടു കൊണ്ട്‌ പുറത്തെ സംഭവവികസങ്ങളെക്കുറിച്ചറിയാനുള്ള ആകാംഷയില്‍ അവിടേക്ക്‌ ഓടിയിറങ്ങിയത്‌.................................................
...........................................................................
............................................................................
............................................................................
.............................................................................
..............................................................................
...............................................................................
..............................................................................
.............................................................................
............................................................................
............................................................................
............................................................................
.............................................................................
..............................................................................
.................................................................................
....................................................................................
.........വില്ലന്റെ ബര്‍മൂഡ ചൂണ്ടി നായകന്‍ മലയാളത്തില്‍ ചോദിച്ചു "എന്നതാടീ ഇത്‌?"ജയന്റെ തര്‍ജ്ജുമ" ലേശ്‌ ഹാദാ?" "ഹാദാ ബെര്‍മൂഡ" കിളിമൊഴി ജയന്‍ തിരിച്ച്‌ മലയാളത്തിലേക്ക്‌ തര്‍ജുമ ചെയ്തുപെട്ടന്നാണ്‌ സുരേഷേട്ടന്‍ തന്റെ നാടന്‍ സാഹിത്യത്തിന്റെ കെട്ടില്‍ നിന്നും നിരുപദ്രവകരമായ ഒന്ന് പുറത്തെടുത്ത്‌ അപ്പുറത്തെ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക്‌ ഡയറക്റ്റ്ന്‍ ചെയ്തത്‌
"പറഞ്ഞുകൊടുക്കെടാ)))))അത്‌ ബര്‍മൂഡയാണെങ്കില്‍ ഇത്‌ "മലയാളീ മൂഡയാണെന്ന്"




സു Su said...
ഹിഹിഹി :) മൂഡ നന്നായിട്ടുണ്ട്. സ്വാഗതം.
13 January 2007 22:08


വേണു venu said...
സ്വാഗതം. എഴുത്തു് നന്നായി. നിര്‍ത്താതെയുള്ള വരികള്‍‍ നീണ്ടു പോകുന്നതു പോലൊരു തോന്നല്‍‍ എനിക്കു്.
13 January 2007 22:54


കൃഷ്‌ krish said...
ഹ..ഹ.. കഥ കൊള്ളാം.ചൂരല്‍ (ഈറ്റ) കൊണ്ട്‌ ഉണ്ടാക്കുന്ന സ്റ്റൂള്‍ പോലുള്ള ഇരിപ്പിടത്തിനേയും "മൂഡ" എന്നു പറയുംട്ടോ.ഏതൊ ഒരു സിനിമയില്‍ സലീം കുമാര്‍ കുട്ടയെ 'ബര്‍മുഡ'ക്കു പകരം ഉടുത്തതു ഓര്‍ത്തുപോയി..കൃഷ്‌ krish
13 January 2007 23:23


സഞ്ചാരി said...
കാസ്രകോഡ് ന്നടുത്തുള്ള ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ ചായയോടപ്പം ഇലയില്‍ പൊതിഞ്ഞ അടപോലുള്ള ഒരു സാധനം കഴിക്കാന്‍ തന്നു. ഇതിന്റെ പേരെന്താണന്നു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ കൂട്ടുകാരന്‍ പറഞ്ഞത് ചക്ക മൂഡയെന്നാണ്.നന്നായിട്ടുണ്ട്

Friday 12 January 2007

ക്ഷണം..

ക്ഷണം..

നീ വരുന്നോ എന്റെ കൂടെ..

ഹൃദയത്തിന്റെ വിങ്ങലുകള്‍ ഞാന്‍ പങ്കുവക്കാം,

നീ കാണാത്ത സ്വപ്നങ്ങളും,

പിന്നെയും നീയുണര്‍ന്നിരിക്കുകയാണെങ്കില്‍

മതിവരുവോളം നിനക്കു ഞാനെന്റെ സ്നേഹവും തരാം...



കൂട്ടുകാരേ.. ഇതാ ഇവിടെ ഈ ബൂ ലോകത്തിന്റെ നിലാവ്‌ പൊഴിക്കുന്ന ആകാശത്തില്‍ ഒരു പുതിയ നക്ഷത്രമായി ഞാനും കൂടിക്കോട്ടെ,